Eski capave envoye malediction lor ene dimoune ki finne nou boucoup du tort ? Ki banne repercusion de malediction ?

Malediction c`est faire ene baddu`a pou ki eloigne li avec benediction Allah. Donc li pas bon faire malediction lor ene musalmane. Si sa personne la li finne cause ou du tort, alors ou capave cherche avec Allah la justice. Mais souhetais ki eloingne li avec benediction Allah, li pas bon. Neanmoins si finne prononce malediction, alors si sa personne la pas merite sa malediction la, alors li retourne vers celui ki finne donne malediction.(Abu Dawood ; Tirmizi). Nous bizin aussi conner ki ene de banne raison ki amene dimoune dans jahannam c`est faire malediction pou narien.(Bukhari). Finalement nous bizin agir ou faire du tort dimoune de ene telle facon ki nous pas merite malediction dimoune. Parceki Allah Ta`ala li accepter ene malediction de ene opprime. ‘Pena rideau entre malediction de ene mazloom(injustement punis ou injustement prend so droit) ek Allah.’’(Bukhari) Ici pas finne mentionner musulman ou pas musulman. Donc en general nous pas gagne droit cause du tort n`importe ki etre vivant. Finalement Qur-aan finne envoye malediction collective lor banne dimoune coupable. Par example malediction Allah lor banne menteurs, mecrants,etc. Donc li permissible pou dire malediction collective lor ene certaine coupables d`apres Shariat. L`example de nous prophete(saw) ki meme apres ki banne habitants de Taif finne lapide li avec roches, li finne faire dua de hidayat pou sa banne la. Dans Uhud, quand le prophet finne tombe dans ene piege dans ene trou, li finne blesser et banne Kuffar finne envoye roche lor li. La aussi li finne faire dua et li pas finne faire bad dua :Oh Allah pardonne mo peuple.’’(Tabrani). Donc nous faire dua de hidayat et pardon pou meme banne celui ki finne cause nou du tort. Biensure si finne mort lor kufr, nous pas capave faire dua pou zote.

 
أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بَعَثَ مُعَاذًا إِلَى الْيَمَنِ فَقَالَ اتَّقِ دَعْوَةَ الْمَظْلُومِ فَإِنَّهَا لَيْسَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ اللَّهِ حِجَابٌ

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا لَعَنَ شَيْئًا صَعِدَتْ اللَّعْنَةُ إِلَى السَّمَاءِ فَتُغْلَقُ أَبْوَابُ السَّمَاءِ دُونَهَا ثُمَّ تَهْبِطُ إِلَى الْأَرْضِ فَتُغْلَقُ أَبْوَابُهَا دُونَهَا ثُمَّ تَأْخُذُ يَمِينًا وَشِمَالًا فَإِذَا لَمْ تَجِدْ مَسَاغًا رَجَعَتْ إِلَى الَّذِي لُعِنَ فَإِنْ كَانَ لِذَلِكَ أَهْلًا وَإِلَّا رَجَعَتْ إِلَى قَائِلِهَا َ

قالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لَا تَلَاعَنُوا بِلَعْنَةِ اللَّهِ وَلَا بِغَضَبِهِ وَلَا بِالنَّارِ

خَرَجَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي أَضْحَى أَوْ فِطْرٍ إِلَى الْمُصَلَّى فَمَرَّ عَلَى
النِّسَاءِ فَقَالَ يَا مَعْشَرَ النِّسَاءِ تَصَدَّقْنَ فَإِنِّي أُرِيتُكُنَّ أَكْثَرَ أَهْلِ النَّارِ فَقُلْنَ وَبِمَ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ تُكْثِرْنَ اللَّعْنَ وَتَكْفُرْنَ الْعَشِيرَ مَا رَأَيْتُ مِنْ نَاقِصَاتِ عَقْلٍ وَدِينٍ أَذْهَبَ لِلُبِّ الرَّجُلِ الْحَازِمِ مِنْ إِحْدَاكُنَّ قُلْنَ وَمَا نُقْصَانُ دِينِنَا وَعَقْلِنَا يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ أَلَيْسَ شَهَادَةُ الْمَرْأَةِ مِثْلَ نِصْفِ شَهَادَةِ الرَّجُلِ قُلْنَ بَلَى قَالَ فَذَلِكِ مِنْ نُقْصَانِ عَقْلِهَا أَلَيْسَ إِذَا حَاضَتْ لَمْ تُصَلِّ وَلَمْ تَصُمْ قُلْنَ بَلَى قَالَ فَذَلِكِ مِنْ نُقْصَانِ دِينِهَا